Sąsiad z wiertarą

Sąsiad z wiertarą

Działo się to kilka dni temu. Wybierałam się na wycieczkę do Krakowa razem z gromadą studentów. Koleżanka, która mieszka w głębi Bieszczad martwiła się jak dojedzie na 5:30 czyli skoro świt do miasta. Stwierdziłam, że: pakuj się do mnie kobieto na noc, mieszkam kilkaset metrów od przystanku, więc zamiast przedzierać się w nocy przez zaspy, przedrzemy się spokojnie przez dwie ulice.

Koleżanka wieczorem przybyła, rozpakowała się i mówi, że jeszcze laptopa w aucie zostawiła i leci po niego by w nocy nie zamarzł. Naciska klamkę i nic. Kręci łucznikiem w te i wewte i nie może drzwi otworzyć.

– W stronę kuchni kręć!

Kręci i nic. Podchodzę, sama próbuję i nic. Drzwi na dolny klucz nie zamykałam, łucznik we właściwej pozycji i drzwi nadal się nie otwierają. Kurczę… Prywatny Wiking dobre dwie godziny jazdy od domu i wróci dopiero jutro na wieczór,  po piątej  rano wyjść musimy, do Szkodników zamówiona sąsiadka co by je rano odprowadzić, wycieczka zaklepana a tu drzwi się nie otwierają oczywiście trzy godziny przed północą!!!!  Już czarnowidztwo we mnie legnąć się zaczęło, że nigdzie nie wyjdę do powrotu Wikinga. Nici z wycieczki, Szkodniki do placówek edukacyjnych też nie wyjdą i w ogóle zostanę w mieszkaniu jak ta księżniczka na zamku i już nawet w różowej sukience zaczęłam się w wyobraźni widzieć. Fuj!

No dobra, najpierw dopadam kluczyk i próbuję go wepchać do dziurki. Nic z tego. Ciśnienie mi skacze. Koleżanka przez balkon wyszła po laptopa i stwierdziła, że nie nastawiła się na szkołę życia i przetrwania, ale na tyle co mnie poznała to nic ją już nie zdziwi…. Siekiera na balkonie leżała i już w myślach odrąbałam prawie klamkę, ale…

Dzwonię do Prywatnego Wikinga i mówię co się stało. Oznajmił, że pewnie zamek się zepsuł i trzeba to pewnie rozwiercić…. Ta… Tylko, że wszystkie wiertarki i inne zabawki ma jak ze zwykle w bagażniku… Siekierą nie mogę? Kategorycznie zabronił.

Dzwonię do sąsiadki obok.

– Bo wiesz, nie mogę drzwi otworzyć – tłumaczę dokładnie co się stało- Jest twój Mężczyzna w domu?

– Dopiero co po pracy przyszedł. Jeszcze nawet nie zjadł.

– To powiedz mu POMOCY! RATUNKU! A ja poczekam…

Za chwilę słyszę jak sąsiad próbuje się dobić od drugiej strony. Ni hu hu…

– Sąsiadko ja przez balkon wejdę!

I wszedł z wiertarą konkretnych rozmiarów, dziur kilka wywiercił, zamek zepsuty wykręcił, pokazał co się zepsuło i na dodatek zdążył przed ciszą nocną! Zadzwonił do PW. Opowiedział co się stało, oczywiście to co PW podejrzewał i na koniec skwitował.

– Ciebie nie ma a ja tu jak zwykle z ratunkiem spieszę, dziury powierciłem, ale jak Szkodniki naklejki przykleją to drzwi dalej jak nowe będą! O taki dobry jestem!

O tak! Dobry sąsiad z wiertarą! I na wycieczkę pojechałam 🙂 W duchu cieszyłam się, że drzwi dziestoletnie, nie wymieniliśmy jak było w planie. Ot dwie dziury to charakteru więcej nabrały 😉

Koleżanka opowieści o sąsiedzie, bohaterze snuła przez całe dwa dni. Ledwo telefon odłożyła a tu już odsiecz z ciężkim sprzętem! Takich sąsiadów mieć to marzenie! I jeszcze przystojny… I taki uczynny! Eh! 

I koniec końców stwierdziłam, że całe szczęście, że ten zamek wieczorem się zepsuł, a nie rano. Rano to bym już na pewno do Krakowa nie wybyła, fajnych ludzi nie spotkała i w ogóle kilku historii bym nie opisała 😉

Ot życie 😉